نکاتی در رابطه با اکوکاردیوگرافی قلب جنین

از هر ١٠٠٠ تولد زنده، حدود٨ تا  ١٠ نوزاد با بیمارى قلبى مادرزادى قابل توجه متولد مى شوند. 

 بهترین زمان انجام اکوکاردیوگرافى جهت یافتن اختلالات قلبى جنین و در صورت نیاز اقدام مناسب، بین هفته هاى ١٧ تا  ١٩ مى باشد.

 جنس امواج در اکوکاردیوگرافى جنین همانند سونوگرافى، امواج صوتى مى باشد؛ لذا هیچگونه ضرر تعریف شده اى به جنین وارد نخواهد کرد.

  مواردى که انجام اکوکاردیوگرافى جنین لازم و ضروری است عبارتند از:

-افزایش ضخامت چین پشت گردن جنین (NT)

-مبهم بودن تصویر قلب جنین در سونوگرافی

-دیدن اختلالات غیر قلبى جنین در سونوگرافى از قبیل فتق دیافراگم یا عدم تشکیل دوازده جنین

-کم خونى جنین

-اختلال عروق جفت، مانند تک شریانى بودن

-سندروم هاى اختلال و انتقال غیر طبیعى جریان خون بین دو جنین در دو و چند قلویى (TTTS)

-دیابت مادر چه به صورت دیابت قبل از حاملگى و یا دیابت حاملگى

-فنیل کتونورى مادر

-بروز بیماریهاى خود ایمنى در مادر نظیر لوپوس و شوگرن

-سابقه بیماریهاى مادرزادى قلبى در خواهر، برادر، مادر و پدر جنین

-احتمال اختلال سندرومیک در جنین مانند سندروم داون

-مصرف داروهاى خاص مانند لیتیوم، اتانول، ایزوتریتینوئین، فنى توئین، اسید والپوریک، ترى متادون و کاربامازپین در هفته هاى اول حاملگى

-مشاهده قرارگیرى غیر طبیعى قلب جنین در قفسه سینه توسط سونوگرافى

-وجود اختلالات سندرومیک مانند نونان و اسکلروزتوبر در پدر یا فرزندان دیگر

-روشهاى نابارورى آزمایشگاهى مانند IVF، GIFT و ...

موارد گفته شده قادر به تشخیص20 درصد نوزادان با بیماری قلبی مادرزادی است و ٨٠ درصد بیماران در مادران بدون علامت دیده می شوند. لذا توصیه می شود اکوکاردیوگرافی جنین در همه مادران صورت پذیرد